Resep ningali lauk silih udag dina balong teh. Pagulidag marebutkeun dahareun anu dialungkeun ku kuring. Ras inget kana jejeur kop dicokot ku kuring, terus masang eupan tina cacing benang ngala bieu tina galengan sawah. Lung di alungkeun ka tengah balong teu sawatara lila kerenyed aya hiji lauk nila lumayan gede nyaplok eupan kuring. Tep di antep sakeudeung, nyed ku kuring di bedol jeujeurna, giriwil eta lauk nyangked kana useup teterejel hayang lesot. Lumayan sore ieu rek dahar jeung nila, seneu durukan geus jadi ruhak ruhay pisan, teu lila seungitna beleum lauk nila melenghir minuhan saung. Kop kana sangu, beuteung anu geus kukurubukan ti tadi ayeuna lumayan wareg dieusian sangu jeung beuleum lauk nila. Ereleu..teurab nikmat nakeranan. Kop kana udud, pelenyun haseupna ngebul minuhan pikiran kuring.
Ras kuring inget kana lalampahan hirup sorangan. Tikosewad kaditu kadieu teu aya deui iwal ti neangan kahirupan nu leuwih ngenah. Upami di tingali ku bahasa indonesia mah “mencari kehidupan yang lebih layak” teuing layak teh nu kumaha. Layak dihareupeun jelema mereun lolobana mah. Da saeutik nu hayang layang di payuneun Alloh mah. Anu tani melaan macul nepi ka nyeri cangkeng lantaran hayang menang hasil pare nu mucekil. Tina hasil eta bisa dijual sesana di dahar. Duitna dibelikeun kana dahareun anu ngeunah sawareh deui meuli pakean anu bagus. Lamun beuteung geus seubeuh pakean dina awak geus rapih, biwir nyerengeh seri lantaran bungah. Ningali anak pamajikan bungah salaki milu bungah. Sarua jeung anu dagang ngajual dagangan sabab hayang untung, geus meunang kauntungan eta duitna dibikeun ka anak pamajikana, ningali maranehna bungah eta tukang dagang seuri bungah. Pon kitu deui jeung pagawe kantor, pagawe negri, tukang pulung nepi ka presiden kabeh neangan anu ngarana kabungahaan jeung kabagjaan hirup. Ngan tetep nu ngarana kabagjaan hirup di dunya mah moal salawasna manjang, pasti dina hiji mangsa jelema bakal dibere kasedihan jeung kasusah hirup ku Alloh. Nanging seueur jelema anu leuwih mentingkeun kabagjaan dunya tibatan aherat.
Sawatara jeung lolobana jalma nganggap kabagjaan hirup teh ayana dina duit, aya oge anu nganggap kabagjaan teh aya dina jabatan, aya oge anu nganggap aya dina elmu pangaweruh. Teu saeutik anu neangan duit tipoporose usaha kaditu kadieu ku sagala cara leupas tina hukum haram jeung halal. Bisnis ngagunakeun politik anu kotor pikeun kauntungan sorangana. Nu dagang geus teu eraeun deui ngarobah kiloan pikeun kauntungan dirina. Aya oge anu bajoang satekah polah hayang jadi pejabat ku jalan naon wae oge geus teu mikir bener jeung salah. Teu saeutik nu sakola luhur lantaran hayang dipihormat ku batur sok sanajan kudu ngagunakeun duit sangkan bisa lulus. Kabeh eta jalma neangan kabagjaan nu sifatna sementara. Atuh kacida rugina jalma anu kitu sabab manehna geus ngarasa sieun paeh. Embung papanggih deui jeung Alloh ku sabab betah teuing hirup di dunya.
Saeutik jelema anu neangan kabagjaan hirup anu langgeng salawasna. Sok sanajan kitu mudah-mudahan urang sing sadar kana naon rupa kabungahan nu ku urang diteangan di dunya teh teu lila.
Duit, jabatan jeung elmu eta kabeh ngan saukur alat kanggo urang pikeun neangan kabagjaan. Ngan urang kudu milih kabagjaan nu mana nu ku urang rek dicita-citakeun. Ibarat jejeur pikeun ngala lauk, bisa oge make jaring pikeun ngala lauk, bisa oge make leungeun sorangan ari bisa mah. Tah eta lauk teh ibarat kabagjaan anu ku urang dipikahayang. Anu penting mah eta anu boga balong teh geus ngijinan ka urang pikeun ngala laukna. Pon kitu deui jeung kabagjaan hirup nu rek di ala ku urang kudu aya dina tempat anu geus diridoan ku Alloh. InsyaAlloh, kabgajaan dunya jeung aherat bakal kapimilik ku urang lamun urang aya dina jalan anu dipikaridho ku Alloh.
Di saung balong, 5/4/2012